Η Ελένη Ράντου μας καλεί στο θέατρο Διάνα, το θέατρο που στεγάζει τις παραστάσεις της τα τελευταία 24 χρόνια, να γιορτάσουμε μαζί της στο πιο γλυκόπικρο πάρτυ, σε ένα θεατρικό υπερθέαμα σε κείμενο δικό της και σκηνοθεσία Ανέστη Αζά. Μαζί της στη σκηνή ο βιολιστής Αλέξανδρος Ιακώβου και η Μιρέλα Πάχου σε φωνή και ακορντεόν.
Η παράσταση παίζεται αυτή τη στιγμή για τρίτη χρονιά και βομβαρδίζεται από sold outs. Αυτό είναι από μόνο του απόδειξη πως αυτή η παράσταση επικοινωνεί κάτι σωστά με τον θεατή. Γι’ αυτό και κατά την έξοδο από την αίθουσα παρατηρούσα το κοινό να αποχωρεί συγκλονισμένο και -πολλές
φορές- με δάκρυα στα μάτια.
Η γυναίκα του μονολόγου ξεδιπλώνει το νήμα της ζωής της. Εξιστορώντας προσωπικές ιστορίες, μας περνάει από όλες τις κομβικές στιγμές για την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και τον μεγάλο σεισμό του 1999, μέχρι την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, την οικονομική κρίση και την περίοδο της καραντίνας.
Η Ελένη Ράντου μας έχει αποδείξει πολλές φορές πως είναι μια καταπληκτική ηθοποιός που μπορεί να κάνει τα πάντα. Το ταλέντο της δεν χωράει σε καλούπια, δεν χαρακτηρίζεται και ρέει άφθονο σε κάθε καλλιτεχνικό έργο στο οποίο συμμετέχει. Ο ρόλος της στον συγκεκριμένο μονόλογο είναι ρόλος ζωής. Ένας καλοσχηματισμένος άνθρωπος με πολλές διαστάσεις, όπως και όλοι οι άνθρωποι. Είναι διασκεδαστικότατη στα κωμικά σημεία της παράστασης, μιμούμενη τους ανθρώπους της ζωής της. Στα πικρά σημεία, συγκλονίζει με τον ρεαλισμό της. Έχει πολλή ενέργεια και παίζει ευφυέστατα από τη σκηνή με το κοινό.
Το κείμενο κάνει έντονες εναλλαγές από το κλάμα στο γέλιο και πάλι στο κλάμα. Υπέροχα τραυματικό. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που η Ελένη Ράντου γράφει ένα όμορφο θεατρικό έργο και η εμπειρία της φαίνεται έντονα πια. Μα, θεωρώ, πως πρώτη φορά μας παρουσιάζει ένα τόσο ώριμο και σημαντικό συγγραφικό εγχείρημα, χωρίς κενά και αστοχίες. Μια πετυχημένη και ολοκληρωμένη εξιστόρηση ενός πετυχημένου και ολοκληρωμένου ρόλου. Δεν ξέρω αν η μορφή του μονολόγου δυσκόλεψε την κυρία Ράντου, αφού δεν είχε ξαναδοκιμαστεί στο είδος, αλλά αυτό δε φαίνεται καθόλου στο τελικό αποτέλεσμα.
Η σκηνοθεσία είναι αυτό που πρέπει να είναι. Όχι ιδιαίτερες φανφάρες για να εντυπωσιαστεί ο θεατής. Το συγκλονιστικά αποδομημένο -και ταιριαστό στο κείμενο- σκηνικό της Μαγιού Τρικεριώτη χρησιμοποιήθηκε άρτια από τον σκηνοθέτη. Υπήρχαν κάποια εντυπωσιακά ευρήματα (πρωτότυπα και μη), όπως η χρήση μικροφώνου για την απεικόνιση ενός υπερήχου ή η πτώση κομφετί από την οροφή για την απεικόνιση ενός σεισμού, τα οποία εξυπηρετούσαν άμεσα την υπόθεση και δημιουργούσαν μια ωραία αισθητικά εικόνα.
Οι μουσικοί δένουν άρτια στο αποτέλεσμα, με εξαιρετικές μουσικές επιλογές. Οι στιγμές που συμμετέχουν στην δράση του έργου και επικοινωνούν με την πρωταγωνίστρια είναι απολαυστικότατες.
Συνοψίζοντας, να τρέξετε. Είναι από τις παραστάσεις που τυπώνονται στο μυαλό του κάθε θεατή και αποτελεί μια πολύ λαμπρή θεατρική στιγμή των τελευταίων ετών. Δεν ξέρω που να αποδώσω ευθύνες για τη σύσταση και τη συγκρότηση αυτού του έργου, αλλά η ομάδα πετάει. Και μπράβο τους!
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
- Κείμενο: Ελένη Ράντου (Εμπνευσμένο από το «Every Brilliant Thing» των Duncan Macmillan και Jonny Donahoe)
- Σκηνοθεσία: Ανέστης Αζάς
- Σκηνικά: Μαγιού Τρικεριώτη
- Ενδυματολόγος: Κική Γραμματικοπούλου
- Κίνηση: Αντιγόνη Γύρα
- Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
- Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
Προπώληση εισιτηρίων εδώ: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/to-party-tis-zois-mou-3os-xronos/
