Η λέξη «Νάχτλαντ» δεν υπάρχει. Επινοήθηκε από τον συγγραφέα του έργου, Μάριους Βον Μάγιενμπουργκ. Θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε ως «ο τόπος του αιώνιου σκότους», καθώς στο έργο πραγματεύονται τα σκοτάδια της κοινωνίας που σέρνουμε ως ανθρωπότητα στο πέρασμα του χρόνου. Το λεγόμενο διαγενεακό τραύμα.
Ο Μάριους Βον Μάγιενμπουργκ είναι ένας σημαντικότατος σύγχρονος Γερμανός συγγραφέας. Από το 1998 συνεργάζεται στενά με τον Τόμας Οστερμάγιερ. Από το 2009 σκηνοθετεί συστηματικά παραστάσεις στο Schaubuhne, και σε άλλα σημαντικά θέατρα εντός και εκτός Γερμανίας. Έχει βραβευτεί για πολλά θεατρικά κείμενα που έχει γράψει και το μεταφραστικό του έργο αποτελείται από πάρα πολλούς τίτλους. Το «Νάχτλαντ» γράφτηκε το 2022 και παρουσιάστηκε πρώτη φορά στα τέλη του ίδιου έτους και φέτος παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία και μετάφραση του Νικορέστη Χανιωτάκη.
Η Νικολά (Κάτια Γκουλιώνη) και ο Φιλίπ (Γιάννης Στεφόπουλος) είναι δύο αδέρφια που πριν δύο εβδομάδες πέθανε ο πατέρας τους. Μαζί με τους συζύγους τους, Φαμπιάν (Σπύρος Σταμούλης) και Τζούντιθ (Πέγκυ Τρικαλιώτη) μπαίνουν στο σπίτι του νεκρού για να το καθαρίσουν. Σε κάποια γωνία του σπιτιού βρίσκουν τυλιγμένο έναν παλιό πίνακα με την υπογραφή του Αδόλφου Χίτλερ. Και με αφορμή αυτού, αρχίζουν να ξεδιπλώνονται τα σκοτάδια του κάθε χαρακτήρα.
Η επιλογή του έργου ήταν ολόσωστη. Ήταν ένα σύγχρονο έργο το οποίο περνούσε άμεσα και ευρύτερα τα κοινωνικοπολιτικά θέματα του παρελθόντος που αφορούν ακόμα και τους ανθρώπους της γενιάς μας. Η απεύθυνση αυτών γίνονται άμεσα κατά τη διάρκεια της παράστασης, χωρίς να χρειάζονται επαγωγές στο σήμερα ή κάποια αποσαφήνιση κρυμμένων μηνυμάτων και αναφορών.
Βλέποντας θέατρο σε μια Αθήνα με πολλές θεατρικές σκηνές, παρατηρείται μία ανακύκλωση έργων και μια – συνήθως – άστοχη επικαιροποίηση του κλασικού (ή και αρχαίου) ρεπερτορίου. Συνεπώς, είναι αναγκαίο να υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Νικορέστη Χανιωτάκη στα θεατρικά δρώμενα της πόλης, που θα ψάχνουν νέα έργα στο παγκόσμιο ρεπερτόριο και θα μεριμνούν προκειμένου να “φυσήξουν” στα θέατρα και στους θεατές τους έναν φρέσκο αέρα.
Η σκηνοθεσία είναι εντελώς προσαρμοσμένη στα πλαίσια του κειμένου, γήινη και ρεαλιστική. Δεν υπάρχουν υπερβολές, νιώθεις πως παρακολουθείς έναν διαπληκτισμό που συμβαίνει μέσα στο δικό σου σαλόνι. Πολύ προσεγμένη στην λεπτομέρεια, με διάφορα σκηνοθετικά ευρήματα τα οποία κρατάνε το ενδιαφέρον του θεατή.
Οι ερμηνείες ήταν όλες εξαιρετικές. Ένα υπέροχος θίασος, απαρτιζόμενος από σημαντικότατους ηθοποιούς. Υπέροχα ρεαλιστική η Πέγκυ Τρικαλιώτη ως εβραία που θίγεται από τον φασισμό του πίνακα, με μία πολύ σωστή προσέγγιση στο πως κορυφωνόταν η ένταση στον ρόλο της. Η Κάτια Γκουλιώνη ταίριαζε πολύ στον ρόλο, φέροντας κωμικά στοιχεία με έναν πολύ ταιριαστό στον ρόλο της τρόπο. Ο Σπύρος Σταμούλης συγκλονιστικός στον ρόλο του Φαμπιάν, ξεκαρδιστικός στον δεύτερό του ρόλο ως υποψήφιος αγοραστής του πίνακα. Η Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη συμπαθέστατη στον ρόλο της εκτιμήτριας τέχνης, εξιδεικευμένη στα έργα του Χίτλερ. Δίνει μια γλυκύτατη προσέγγιση σε έναν ρόλο που προσπαθεί – ώρες ώρες – να δικαιολογήσει τον φασισμό και τον Χίτλερ ως ηγέτη, το οποίο ομολογώ πως μου φάνηκε πάρα πολύ δύσκολο. Ο Γιάννης Στεφόπουλος στάθηκε αντάξια απέναντι στον φαινομενικά αγαθό σύζυγο. Πολύ καλός στα έντονα ξεσπάσματα θυμού και πένθους του ρόλου του.
Το σκηνικό αποτελείται από ένα αφηρημένης προσέγγισης σαλόνι, χωρίς ιδιαίτερες πληροφορίες. Αυτό δίνει στον θεατή την ευκαιρία να εστιάσει εκεί που πρέπει να εστιάσει, στις εξαιρετικές ερμηνείες και στο σημαντικότατο κείμενο. Πολύ ωραία ιδέα η τοποθέτηση μίας σκάλας στη μέση της σκηνής, η οποία αξιοποιείται πολύ κατά τη διάρκεια της παράστασης. Συνεπώς, πολύ καλή δουλειά στον Πάρι Μέξη που το επιμελήθηκε.
Θεωρώ πως η συγκεκριμένη δουλειά αποτελεί ένα εκ των must watch της φετινής σεζόν, η οποία σιγά σιγά πλησιάζει προς το τέλος της. Σατιρίζει πολύ ωραία και από όλες τις πλευρές τις διαπροσωπικές σχέσεις, τον φασισμό, τον διαχωρισμό του καλλιτέχνη από το έργο του, την απληστία προς την απόκτηση χρήματος και όλα αυτά τα γεγονότα που ακόμα κουβαλάμε γιατί πολλοί από εμάς δεν πήραμε ποτέ χρόνο να τα πενθήσουμε και να τα κατατάξουμε κάπου.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
- Σκηνοθεσία – μετάφραση – φωτισμοί: Νικορέστης Χανιωτάκης
- Σκηνικά – κοστούμια: Πάρις Μέξης
- Πρωτότυπη μουσική: Ανδρέας Κατσιγιάννης
- Βοηθός σκηνοθέτη: Χρυσάνθη Παπαλεβέντη
- Παίζουν: Πέγκυ Τρικαλιώτη, Κάτια Γκουλιώνη, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Γιάννης Στεφόπουλος, Σπύρος Σταμούλης
- Παραγωγή: Αθηναϊκά Θέατρα
Προπώληση εδώ: https://www.more.com/gr-en/tickets/theater/apothiki/nachtland/
