Την Τετάρτη 5/2/2025 βρεθήκαμε ξανά για μια τελευταία φορά στην «Παλιά Αθήνα», πού αλλού; Στο Γκάρυ στο Γκάζι, αυτή τη φορά όχι για να θαυμάσουμε μόνο την έκθεση φωτογραφίας «Αθήνα όπως παλιά», αλλά για ταξιδέψουμε με τη μουσική σε εκείνη την παλιά Αθήνα, σε ένα live που συνόδευσε τον «επίλογο» της έκθεσης.
Αυτή τη φορά η Μαρία Λαγγουβάρδου βρέθηκε όχι μόνο στον ρόλο του φωτογράφου, αλλά της τραγουδίστριας και μαζί με τον κιθαρίστα της Γιάννη Κοξαράκη, μας ταξίδεψαν σε μια «Αθήνα όπως παλιά». Χαμηλός φωτισμός, εκτιθέμενες ασπρόμαυρες φωτογραφίες, χειροποίητα σημειωματάρια και πάνινες τσάντες, όλα τοποθετημένα εντέχνως στον χώρο και στο κέντρο… η σκηνή. Λίγα λόγια από τα κείμενα της Μαρίας αρκούσαν για να μας εντάξουν πλήρως στην ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής, μικρές ιστορίες στιγμών, ρομαντικές αφηγήσεις για έρωτες και βόλτες στην πόλη, συζητήσεις για γέλια με μπύρες στα βραχάκια κάτω από την Ακρόπολη και πολλά άλλα, ήταν μόνο η αρχή, μόνο η εισαγωγή πριν ο Γιάννης αρχίσει να χαϊδεύει τις χορδές και πριν η Μαρία αρχίσει να τραγουδάει για την παλιά Αθήνα.
Έτσι λοιπόν, μας οδήγησε στην «Όμορφη πόλη» και σίγουρα κατάφερε να την κάνουμε δικιά μας. Για λίγο νιώσαμε και εμείς θαμώνες στην Μάντρα του Αττίκ «ζητώντας να μας πει» τον πρώτο του σκοπό, σαν μαζί με μας να είχε παγώσει και ο χρόνος σε μιαν άλλη δεκαετία εκείνο το βράδυ. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα λοιπόν απολαύσαμε τις μουσικές επιλογές της Μαρίας και του Γιάννη, δηλαδή της ADAMA BAND.
Θαρρείς πως έφευγε από τον χώρο το χρώμα και γίνονταν όλα ασπρόμαυρα, καταστάσεις, πρόσωπα, στιγμές, σαν παλιά ελληνική ταινία. Λες και στο τέλος δεν θα πληρώναμε με ευρώ, αλλά με «τρεις δραχμές» που είχαν ξεμείνει «στην τσέπη» των αναμνήσεων. Το Γκάρυ μετατράπηκε ξαφνικά στο «Μπαρ το Ναυάγιο» και κάπως έτσι πέρασε εκείνο το μαγικό βράδυ κάνοντας πράξη την υπόθεση του Φοίβου «αν ζούσαμε σε άλλην εποχή…».
Στο τέλος η Μαρία ζήτησε σε εμάς να γράψουμε όποιον στίχο από τραγούδι, που ερμήνευσε, μας άρεσε ή όποια φράση από τα αυτοσχέδια κείμενά της αγαπήσαμε, ώστε να την προσθέσει σαν στίχο πάνω στα βραχιόλια και τα χειροποίητα κοσμήματά της, κάνοντας έτσι κι εμάς μέρος της τέχνης της.
Η έκθεση θα ταξιδέψει σύντομα στην Μπουάτ Απανεμιά μαζί με όλο το vibe και την αισθητική που τη συνοδεύει και φυσικά αξίζει όσοι δεν την προλάβατε, να μη χάσετε την ευκαιρία να την επισκεφτείτε και πού ξέρετε, μπορεί κι εσείς να μεταφερθείτε μαγικά σε μια Αθήνα που δεν έχετε γνωρίσει ακόμα. Φορέστε λοιπόν τα καλά σας ρούχα, μπείτε σε μία Chevrolet Fleetmaster Sedan μοντέλο του 1948 και κλείστε τραπέζι στο παρελθόν αντάμα με τους…ADAMA BAND!
