Το νέο τραγούδι του Γιάννη Αγγελάκα με τίτλο “Το μέλλον“, που κυκλοφορεί από σήμερα 26 Φεβρουαρίου στα ψηφιακά καταστήματα (Spotify, Apple Music και Deezer), ήρθε να μας ταρακουνήσει και να μας αγγίξει βαθιά για εκείνο το μέλλον που ανοίγεται μπροστά μας αλλά μας κάνει να φοβόμαστε.
Το μέλλον ανοίγεται “ολόλαμπρο” μπροστά μας. Οι νέες γενιές το βλέπουμε να έρχεται. Το τραγούδι ανοίγει με μια παιδική χορωδία. Παιδιά γεμάτα ελπίδα και όνειρα. Και αμέσως μετά, αυτά δίνουν τη θέση τους στον φόβο. Τα όνειρά μας καταστρέφονται κι εμείς φοβόμαστε. Φοβόμαστε πώς θα ζήσουμε, φοβόμαστε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Φοβόμαστε μην καούμε, μη μας σκοτώσουν, μην μπούμε σε ένα τρένο και δε γυρίσουμε ποτέ (τυχαίο παράδειγμα). Τα πρόσωπα των αθώων παιδιών, όπως αυτά που βλέπουμε και στο video clip, θα έπρεπε να παραμένουν χαμογελαστά και να μη δίνουν τη θέση τους σε βλέμματα φόβου, απογοήτευσης και αδικίας.
Και τελικά, πόση αξία έχουν οι ζωές μας; Είμαστε μόνο ψήφοι; Δεν αξίζουμε τίποτα αν δεν έχουν κάτι να κερδίσουν από εμάς; Το μέλλον μας είναι σαν γραμμένο σε ένα κομμάτι χαρτί που θα πεταχτεί στα σκουπίδια. Ο Γιάννης Αγγελάκας για άλλη μια φορά μιλάει ανοιχτά για όλα όσα βιώνουμε και δε μας αφήνει περιθώρια να κάνουμε πως δε βλέπουμε τη σκληρή πραγματικότητα και το σκοτάδι που απλώνεται γύρω μας.
Γιατί “Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο / Σαν δεκαπέντε ήλιοι / Όμως φοβάμαι μη τυχόν / Και μου το φαν’ οι σκύλοι“
Στίχοι
Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Κανένας δεν το σκιάζει
Νάτο! Έρχεται περήφανο
Ζεστό σαν το αγιάζι
Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Σαν δεκαπέντε ήλιοι
Όμως φοβάμαι μη τυχόν
Και μου το φαν’ οι σκύλοι
Γεννήθηκα στην έρημο
Πηγαίνω κι όπου βγάλει
Κι οι γύπες από πάνω μου
Κάνουν χαρά μεγάλη
Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Σαν ξέπνοο καντήλι
Καλά θα κάνω να κρυφτώ
Μπας κι έχει έρθει ήδη
Το μέλλον έφτασε είναι εδώ
Σα να ‘ταν από πάντα
Μες σε δωμάτιο παιδικό
Κι ας κλείνω τα τριάντα
Με τους δικούς μου ακόμα ζω
Μ’ έχουνε ξεγραμμένο
Στάχτη πετάν στα μάτια μου
Το στόμα μου ραμμένο
“Μη ψάχνεις πια αλλού
Εδώ είναι το ταξίδι”
Ακούω στο ραδιόφωνο
Και νιώθω σα σκουπίδι
Και λέω να πάω να κοιταχτώ
Μπας κι έχω προβοσκίδα
Που θέλω να εξαφανιστώ
Να βρω άλλη πατρίδα
Αριστεροί και δεξιοί
Κεντρώοι και ακραίοι
Απ’ την βουλή με χαιρετάν
Ανέμελοι κι ωραίοι
Και λένε πως με νοιάζονται
Πως είναι δημοκράτες
Μα εμένα όλοι μου φαίνονται
Κρυφοαριστοκράτες
Σαν σκλάβο με παρηγορούν
Σαν βλάκα μου μιλάνε
Και μοναχά τη ψήφο μου
Ν’ αρπάξουνε κοιτάνε
Το αίμα μου ρουφήξανε
Για να ‘χουν να γλεντάνε
Σε κάδο μ’ απορρίματα
στημένο με πετάνε
Λυπάμαι τα παιδάκια μου
Τη νιότη τους χαράμι
Που θα πετάξουνε κι αυτά
Μες στης μαφίας τη φωτιά
Όνειρα ανεκπλήρωτα
Αργοπεθαίνουν στον βοριά
Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Σαν ξέπνοο καντήλι
Καλά θα κάνω να κρυφτώ
Μπας κι έχει έρθει ήδη
